In een wereld die razendsnel verandert en waar flitsende beelden vaak de overhand lijken te hebben boven boeken, rijst steeds vaker de vraag: “Waarom nog theater?” Vooral bij de jonge generaties lijkt deze vraag steeds prominenter te worden. Is theater nog wel relevant? Met deze uitdagende vraag gingen Elien Hanselaer en haar man Stefaan Degand samen met een groep jongeren uit Geraardsbergen, tussen 14 en 18 jaar, aan de slag in een participatieve voorstelling. Na een intense voorbereiding van nauwelijks twee maanden gaven de 14 jonge spelers het allerbeste van zichzelf in een namiddag- en avondvoorstelling. Het resultaat was een knap en onderhoudend totaalspektakel waarbij de toeschouwers vanuit het perspectief van de acteurs meekeken naar hun leven op deze aardbol, met veel hoop en veel ellende.
‘Het idee werd eind vorig schooljaar gelanceerd i.s.m. CC De Abdij. Alle Geraardsbergse scholieren tussen 14 en 18 kregen de kans om mee te dingen naar een actieve rol of een achter de schermen. Heel wat leerlingen van onze school én een 5-tal collega’s waren meteen enthousiast en tegelijk nieuwsgierig. Collega Eva Menschaert organiseerde samen met Elien een boeiende workshop schrijfvaardigheid die heel wat stof leverde voor de beklijvende dialogen uit het stuk. Leerlingen uit de studierichting Koetswerk bewerkten met hun leraar Jo Erauw een autowrak tot een indrukwekkend decorstuk. Andere collega’s hielpen met hun leerlingen het decor opbouwen, gingen op zoek naar geschikte kostuums, creëerden zelf materiaal, gaven het programmaboekje vorm en verzorgden de communicatie. Deze unieke combinatie van generaties en ervaring resulteerde in een impressionante voorstelling die niet alleen voor het publiek, maar ook mét hen vorm kreeg en op die manier werd duidelijk wat er vandaag de dag écht toe doet op het toneel’, vertelt Bartel François, adjunct-directeur en grote fan van dit project.
‘In een mix van sketches, monologen en muzikale composities namen de jongeren het publiek mee op een bijzondere reis. Ze onthulden een unaniem (of toch niet zo unaniem?) antwoord op de vraag en brachten een sprankelende voorstelling waarin creativiteit en authenticiteit samenkwamen. Ik denk dat velen talenten van zichzelf ontdekten waarvan ze het bestaan zelfs niet vermoedden. Misschien beïnvloedt deze ervaring zelfs hun latere studie- en/of beroepskeuze.’
Flynn uit 4 NAW was één van de speelsters: ‘Ik vond het heel leuk om met leeftijdsgenoten samen te werken aan iets groots, terwijl we begeleid werden door 2 ervaren podiumkunstenaars, Elien en Stefaan. Het was interessant om hun opmerkingen vanuit hun perspectief te horen. Tabula Rasa was een speciaal en leuk moment in mijn leven dat ze me nooit meer kunnen afnemen. Ik vind dat er meer toneelvoorstellingen moeten zijn, eigenlijk voorstellingen in het algemeen. Ik merk dat het moeilijk is om een breed publiek aan te spreken. Jongeren van mijn leeftijd zijn spijtig genoeg niet altijd meer geïnteresseerd in de culturele wereld en daar kunnen we met projecten als dit hopelijk wel verandering in brengen.’
Klik op de onderstaande foto om meer fotomateriaal te bekijken van dit prachtige project.
