Van 8 tot en met 10 november namen 6 van onze leerlingen deel aan de grote MUNESCO-wedstrijd in Brussel. Het was de derde editie van de Vlaamse ‘Model UNESCO’, een internationale debatwedstrijd voor de leerlingen van de derde graad secundair onderwijs. Gedurende drie dagen kropen zij in de huid van topdiplomaten, journalisten en vertegenwoordigers van internationale NGO’s.
De leerlingen leefden zich in in de rol van vertegenwoordigers van een van de UNESCO-lidstaten en simuleerden onderhandelingen op een zo realistisch mogelijk internationaal niveau. Ze oefenden tijdens deze 3-daagse simulatie in belangrijke wereldburgerschap-competenties zoals complexe systemen analyseren, ruimdenkendheid, empathie, samenwerking en probleemoplossing.
Talenbeleidscoördinator Bartel François bereidde de leerlingen voor op dit debat en begeleidde hen tijdens deze driedaagse. ‘Ik denk dat alle deelnemers en begeleiders kunnen terugblikken op een geweldige editie van MUNESCO. Het is een heel fijne vaststelling dat studenten van binnen en buiten de landsgrenzen vanaf minuut één met elkaar in verbinding en debat gaan om belangrijke wereldproblemen bespreekbaar te maken en aan te pakken. Het hoogtepunt van de driedaagse vormde de resolutie m.b.t. het mondiale gebruik van water die om 1 uur ’s nachts werd bereikt.’
Nils Van Bocxlaer was één van de deelnemers. ‘Als ik eerlijk ben, dan moet ik toegeven dat, ondanks de vele mails met informatie en het voorbereidende werk op school, ik aanvankelijk totaal geen idee had van wat ik van deze MUNESCO kon verwachten. Eerst was er sprake van een gewone debatwedstrijd, later veranderde dat concept in een heuse simulatie van een internationale conferentie van staten, waarbij iedere deelnemer de rol zou vertolken van figuren prominent in dergelijke bijeenkomsten (nl. NGO’s, journalisten en ambassadeurs). Tevens had ik ook geen idee hoe au-sérieux dit uiteindelijk genomen werd, zowel door de organisatoren en medewerkers, alsook door mijn collega’s van andere scholen. Nog nooit heb ik zo snel vriendschappen gevormd gezien, waarschijnlijk omdat de ongewone werkomgeving – want werken was het zeker – mensen tot snelle sympathie met elkaar dreef. Op donderdag debatteerden we meer dan 8 uur onafgebroken om uiteindelijk tot een resolutie te komen rond het SDG 6 van (drink)water, die we de volgende dag zouden presenteren. Het was dus vooral een leerproces, ook via verschillende ludieke straffen door de debatvoorzitters opgelegd (ieder danst wel eens graag op Rasputin van Bonnie M; wij kregen er zelfs een prijs voor), waarbij we de echte werking van dergelijke conferenties en de moeilijkheden die gepaard gaan met diplomatisch overleg leerden kennen. Hoewel vermoeiend, was het dan toch een echt onvergetelijke driedaagse, waar ik met volle teugen van genoten heb.’
Ellen Marchand treedt bij: ‘Ik kreeg de functie van vertegenwoordiger van een NGO en zag hoe je de standpunten en de uiteindelijke resolutie kon beïnvloeden als buitenstander. Tijdens dit debat heb ik veel nieuwe mensen leren kennen uit Vlaanderen en Nederland. Jongeren met wie ik normaal nooit in contact zou komen, mocht ik nu leren kennen. Door hen leerde ik heel wat bij over de Vlaamse en Nederlandse cultuur en de verschillen tussen onze landen en provincies. Het debat zelf vond ik heel leerrijk. Mijn eerste impressie was dat het heel ernstig werd opgevat. Wat me echt is bijgebleven was de workshop ‘protesteren’. Die gaf niet alleen inspiratie voor het debat zelf, maar bezorgde me ook meer inzichten op het vlak van jongerenpolitiek.’
Ook Itske Matthijs, Daniël Zlobicki, Clara Berchmans en Febe Steppe genoten volop van dit evenement. Itske vond de organisatie van start tot finish vlekkeloos: ‘MUNESCO, een nieuw en leerrijk avontuur. Had het land dat wij vertegenwoordigden, Australië, een grote rol in deze waterproblematiek of niet? Of was er een ander land met een meer doeltreffend idee? Op basis van interviews en nog veel meer, moest ik als journalist artikels schrijven. Het debat zelf vond ik geweldig fijn om uit te voeren, maar bovendien ook heel leerrijk. Debattechnieken die we in de klas en ter voorbereiding van deze wedstrijd hadden aangeleerd, konden we hier ook echt tonen. De organisatie was top. Alle begeleiders en organisatoren waren warme persoonlijkheden met een hart voor hun studenten. Dikke pluim voor hen. Ik ben behoorlijk introvert, maar heb ook echt geleerd om onbekenden een kans te geven om in verbinding te gaan.’
Clara ontdekte dat nationale politiek misschien toch iets voor haar zou zijn, hoewel ze dit voor deze driedaagse nooit voor mogelijk had gehouden. ‘Ik vond MUNESCO een bijzondere ervaring. Het heeft mij veel nieuwe inzichten opgeleverd. Inzichten en denkwijzen die me in mijn verdere professionele en privé-leven nog goed van pas zullen komen, zoals verbondenheid, diplomatie, respect en luisterbereidheid. Ik hoop later nog vaker mee te kunnen doen aan een dergelijke oefening. Door deze simulatie heb ik een beter zicht gekregen op de manier waarop een dergelijk international debat verloopt. Het verbaast me ook keer op keer hoe snel je contacten kan leggen en bevriend geraakt met onbekenden. Dit merkte ik al op tijdens de Erasmus+ projecten waaraan ik deelneem en het viel me nu ook meteen op. Als ik dan nog een laatste kanttekening mag maken, dan zou ik als lid van een NGO graag wat meer spreektijd krijgen, maar ik ben uitermate dankbaar dat ik mocht deelnemen.’
Klik op de onderstaande foto om meer fotomateriaal te bekijken van deze interessante simulatie!
